رمان ناگفته ها ⭐️

برشی از کتاب:

رمان ناگفته ها با تکان هواپیما از خواب پریدم و کتاب از روي پاهایم سر خورد و
کف هواپیما افتاد. خم شدم تا آن را بردارم. ولی کسی که کنار من
نشسته بود سریعتر از من خم شد و کتاب را که تقریبا زیر پاي خودش
افتاده بود، برداشت و به دستم داد. سرم را بلند کردم و با لبخند، از
چهرهي جوان و خنده رویش تشکر کردم. وقتی که سوار شده بودم
هنوز صندلی کناريام خالی بود. تقریبا اولین مسافري بودم که سوار
شده بود و خسته و خواب آلود، همان لحظات اول خوابم برده بود و
متوجه نشده بودم که چه زمانی صندلی کناريام پر شده است.
متشکرم!
کتاب را جلوي چشمانش گرفت و جلدش را نگاه کرد و با لبخند و به
فارسی غلیظ و با لهجهایی گفت:
بیتو اما به چه حالی من از آن کوچه گذشتم!
پرواز با » خندهام را فرو خوردم و دستم را براي گرفتن کتاب
فریدون مشیري دراز کردم. کتاب را کف دستم گذاشت و « خورشید
دست دیگرش را به طرفم دراز کرد. کتاب را روي زانوانم گذاشتم و با
او دست دادم.