رمان لالایی برکه ⭐️

برشی از کتاب:

ممتاز توانم را بیشتر کرد، آن وقت که فریاد زد:

_برکه بدو! در رو! جون ستار بدو!

مرا به جان خودش قسم داده بود، جانی که جانم را برایش می دادم؛ اما مگر می شد او را آنجا جا گذاشت و رفت؟! مگر می شد او را با ان دیو صفتان رها کرد و رفت؟! نمی دانم می شد یا نه، اما بی اختیار و از روی ترس تنها می دویدم و می دویدم و آن زمین ناهموار و پر از سنگ و خار و خس و خاشاک، مانع از قدرتم می شد و انرژی ام را به تحلیل می برد، وقتی پایم به سنگی گیر کرد و زمین خوردم، شکست را پذیرفتم! خوب می دانستم تمام خواهد شد.